Ата-аналарға арналған ақыл-кеңес .Тақырыбы: Ата-ананың балаға деген көзқарасы"

1. Тәрбие – бұл әрдайым қарым-қатынас екенін есте сақтау қажет.  Сондықтан да күш-жігерді тек балаға ғана емес, баламен өзара қарым-қатынас жасауға бағыттау керек.

2. Баланы ол сияқты қабылдау маңызды.

3. Міндетті түрде балалардың жас, жеке ерекшеліктерін ескеру керек.                      Ең бастысы-шыдамдылық пен уақыт, әсіресе өмірдің дағдарыстық кезеңдерінде, олардың арасында Жасөспірімдер жасы ерекше бөлінеді.

4. Қарым-қатынас тікелей әсер ету құралдарынсыз (командалар, қауіп-қатерлер, ескертулер, нотациялар, жазалар және т.б.) жүзеге асырылуы тиіс. Өтініш – балалармен іскерлік қарым-қатынастың ең жақсы түрі.

5. Отбасылық тәрбиенің негізгі принципі-бағыну емес, ортақ мақсаттар саласындағы ынтымақтастық.

6. Баланың негізгі қажеттілігі-ең алдымен отбасы қамтамасыз ете алатын қауіпсіздік қажеттілігі.

7. Отбасы тәрбиесін іске асыра отырып, отбасында үйлесімді жағдай жасау қажет.

8. Отбасылық тәрбиенің басты шарты-тілектестік, шынайылық, сезімталдық және назар аудару атмосферасы; ата-аналардың балалардың істеріне қатысуы, олардың қызығушылығы; жағымды эмоциялардың болуы.

9. Сезім мәдениетін тәрбиелеуге болатынын есте сақтау маңызды.

10. Бала үшін еркіндік, дербестік, Тәуелсіздік, оның табысқа сенімі қажет.

11. Тәрбиелеуде баланы ұрысуға және жазалауға болмайтын сәттер бар. Оларға жатады: ауру немесе қандай да бір әлсіздік;

тамақ ішу уақыты, ұйқыдан кейінгі немесе ұйықтайтын уақыт, ойын кезінде, жұмыс уақытында;

дене немесе жан жарақатынан кейін бірден (құлау, төбелес, жаман белгі, сәтсіздік) – қатты ауырсыну ауырлағанша күту керек;

бала қорқынышты жеңе алмаса, немқұрайлықпен, жалқаумен, қозғалумен, тітіркендіргішпен, кез келген кемшілікпен, шын ниетін қоса отырып;

қабілетсіздігі, ақылсыздығы, ақылсыздығы, ақылсыздығы, тәжірибесіздігі байқалғанда-яғни бірдеңе алынбайтын барлық жағдайларда; қылықтың, ең бос немесе ең қорқынышты ішкі себептері ата-аналарға түсініксіз;

ата-аналардың өздері шаршаған, тонаған немесе қандай да бір себептермен тітіркенген кезде.

Ең бастысы, балалар өз қателіктерінен ғана емес, өз жетістіктерінен де үйренеді.